Δύο μήνες μετά την υιοθέτηση του σκύλου μας Baxter, τον πήρα σε μια βόλτα στο αγρόκτημα μας χωρίς λουρί.
Καθώς φτάσαμε στη γωνία του πεδίου, γύρισε αριστερά όταν γύρισα δεξιά και μέσα σε λίγα λεπτά εξαφανίστηκε στο δάσος.
Δεν μπορούσα να τον δω ή να τον ακούσω και κανένα ποσό καλούμενης τον προσέλκυσε να επιστρέψει.
Ο πολύ πεισματάρης σύζυγός μου πέρασε ένα απόγευμα σε όλη την ύπαιθρο. Τελικά επέστρεψε στο σπίτι με τον Baxter -στο λουρί.
Μετά από αυτό, φροντίσαμε να τον κρατήσουμε στο λουρί, αλλά αυτή δεν ήταν η ζωή που απεικόνισα για το σκυλί μου στο αγρόκτημα των 129 στρεμμάτων.
Θα μοιραστώ την προσωπική μου εμπειρία με το Baxter, αλλά πρώτα, εδώ είναι οι προτάσεις μου για την κατάρτιση του σκύλου σας για να είναι εκτός λουριού:
Οι 5 προτάσεις μου για το πώς να εκπαιδεύσω ένα σκυλί για να είναι off-leash:
1. Ενισχύστε τον δεσμό με τον σκύλο σας μέσω υπακοής. Θα πρέπει να έχετε ένα ισχυρό θεμέλιο σεβασμού και να υπολογίζετε πριν ξεκινήσετε τις συνεδρίες λουρί.
2. Ξεκινήστε μικρό σε ελεγχόμενη περιοχή.
3. Σύρετε το λουρί. Συνδέστε μια μακρά γραμμή εκπαίδευσης στο λουρί σας για να καθορίσετε τη ζώνη άνεσης του σκύλου σας.
4. Συμμετάσχετε σε μια ομάδα εκτός λουριού. Το στοιχείο πακέτου κάνει μια τεράστια διαφορά όταν ο σκύλος σας είναι εκτός λουριού. Επιπλέον, το ανθρώπινο πακέτο μπορεί να σας ενθαρρύνει. Και αν όλοι μοιράζεστε την ίδια άποψη για τα σκυλιά και την εκπαίδευση, δεν θα αναβοσβήνουν όταν ταξιδεύουν πάνω από το λουρί, ο σκύλος σας σέρνει πίσω του.
5. Να είστε πελάτης και να επιμείνετε. Το λουρί που σέρνεται μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από ό, τι νομίζετε. Μπορεί να έχετε κακές μέρες. Μπορεί να χρειαστεί να επιστρέψετε σε βασικά μαθήματα on-leash για να επανασυνδεθείτε με το σκυλί σας. Η προσπάθεια που χρειάζεται για την επίτευξη καλής συμπεριφοράς από το λουρί αξίζει τον κόπο όταν βλέπετε τη χαρά που δίνει το σκυλί σας.
Δείτε επίσης την ανάρτησή μου: Προτάσεις πεζοπορίας εκτός λουτρού για σκύλους.
Η ιστορία μας – μαθαίνοντας να είναι από το λουρί
Το να είμαι σε θέση να είμαι εκτός λουριού ήταν ο κορυφαίος στόχος μου όταν ξεκινήσαμε μαθήματα εκπαίδευσης.
Χάρη σε πολλή δουλειά και τον σπουδαίο προπονητή μας, ο Baxter και εγώ τώρα πηγαίνουμε εκτός λουριού πεζοπορία κάθε εβδομάδα. Δεν είναι τέλειος και εξακολουθώ να είμαι ανήσυχος μερικές φορές, αλλά είναι μια αξιοσημείωτη βελτίωση σε σχέση με το πού ξεκινήσαμε, οπότε η Lindsay με ενθάρρυνε να μοιραστώ την εμπειρία μου.
Πρώτον, πρέπει να δώσω πιστωτική έκθεση στον εκπαιδευτή μας. Παρακολούθησα πολλά μαθήματα υπακοής (χωρίς Baxter) προσπαθώντας να βρούμε την καλύτερη εφαρμογή γι ‘αυτόν και για εμάς. Η τάξη που παρακολούθησα με αυτόν τον εκπαιδευτή ήταν η τελική του συνεδρία-και ήταν μια πεζοπορία εκτός λουριού.
Κάθε σκύλος στην ομάδα ήταν εκτός λουριού!
Ήμουν έκπληκτος. Ήταν ακριβώς αυτό που ήθελα για τον Baxter.
Ο εκπαιδευτής μας χρησιμοποιεί μια μέθοδο που δεν βρήκα με άλλες τάξεις. Όλες οι συνεδρίες της πραγματοποιήθηκαν στον κόσμο – τα κέντρα, τις περιοχές συντήρησης, τα πάρκα της πόλης. Δεν αντιμετωπίζει απολύτως το τρένο. Και τα μαθήματα δεν αφορούν τόσο τη βασική υπακοή, όσο και για τη συγκόλληση με το σκυλί σας.
Περάσαμε από τα βασικά στοιχεία – λουρί, περπατώντας, καθίστε, μείνετε, κάτω, έρχονται, υπομονή, ευκινησία – αλλά όλα συνέβησαν με ξεχωριστό τρόπο.
Το χαλαρό περπάτημα του λουριού διδάχθηκε με τζόκινγκ μέσα και έξω από μια γραμμή δέντρων και βοηθώντας τα σκυλιά μας να μάθουν ότι έπρεπε να δώσουν προσοχή για να αποφύγουν να μπερδευτούν.
Η συνεδρίαση συνέβη σε ένα άδειο χώρο στάθμευσης, ζητώντας από τον σκύλο να καθίσει σε κάθε γραμμή καθώς περπατούσαμε μέσα από τους χώρους στάθμευσης.
Τα μαθήματα επικεντρώθηκαν στην οικοδόμηση σεβασμού, βασισμένα σε και έναν δεσμό μεταξύ μας και των σκύλων μας.
Αφήνοντας το λουρί!
Δεν ήταν μέχρι τη δέκατη τάξη να αφήσουμε το λουρί.
Ήμασταν σε μια ήσυχη διαδρομή με μια λίμνη από τη μία πλευρά και ένα φράχτη από την άλλη – ένα ελεγχόμενο περιβάλλον με λίγες διαδρομές διαφυγής.
Όλοι οι άνθρωποι και τα σκυλιά στην τάξη περπατούσαν κάτω από τη λωρίδα ως ομάδα. Μη φαινομενικά, όταν ο Baxter φάνηκε να είναι σε αρμονία μαζί μας, ρίξαμε το λουρί.
Περπατήσαμε για μερικά πολύ περισσότερα βήματα και στη συνέχεια γύρισα για να επιστρέψουμε στην αρχή. Ο Baxter δεν το γνώριζε – ή δεν με νοιάζει – ότι γύρισα. Κάλεσα το όνομά του και μας ακολούθησε πίσω στην αρχή όπου πήρε πολλές γρατζουνιές και “καλά αγόρια”.
Στη συνέχεια περπατήσαμε κατά μήκος του μονοπατιού ως ομάδα. Και πάλι ρίξαμε το λουρί, αλλά δεν γυρίσαμε. Αν ο Baxter πήγε πολύ μπροστά, βγήκαμε στο λουρί, μόνο για να τραβήξουμε την προσοχή του.
Το Baxter είναι ένα σίγουρο, ανεξάρτητο σκυλί, το οποίο μου αρέσει. Αλλά ένα μειονέκτημα είναι ότι έχει μια πολύ μεγάλη ζώνη άνεσης.
Για μια άσκηση, ο εκπαιδευτής μας είχε τον σύζυγό μου και περπατάμε κάτω από τη λωρίδα με τον Baxter.
Όταν πέταξε το λουρί, ο Baxter σταμάτησε να περπατάει. Είχε καταλάβει ότι επρόκειτο να επιστρέψουμε στην ίδια διαδρομή και δεν είδε γιατί έπρεπε να φύγει μόνο για να ακολουθήσει τα βήματά του (είναι επίσης πολύ τεμπέλης).
Ήταν μια μάχη των διαθηκών.
Χρειαζόμασταν ο Baxter να σέβεται ότι θέσαμε τη διαδρομή, όχι αυτόν, και έπρεπε να ακολουθήσειμας.
We kept walking, not looking back, until we were around the curve out of his sight. then he started to follow. We kept walking until the end of the lane.
When Baxter came around the curve, we squatted down and opened our arms encouraging him to come to us. He took a really, really long time (slow, meandering, sniffing) but he eventually came.
Obviously, we had much more work to do in the bonding department.
Note that while our trainer absolutely does not train with treats, you may want to consider carrying a treat pouch with quick access to high-valued treats when you are working with your canine on off-leash training and coming when called. completely up to you.
Always a work in progress
In my opinion, obedience is just part of training. things work much better when your canine wants to do things with you. So we focused on respect and count on and bonding.
When we were introducing off-leash exercises, we started class first with the basics on leash: loose leash walking while changing direction and going over obstacles, sits at any moment, stays in busy areas.
Exercises that were interesting helped him pay attention to us and reminded him he had to do what we wanted.
Once he was off-leash, if Baxter wandered off to do his own sniffs, we’d call him back. If he didn’t come, we went and got him and put him on leash. We kept him on leash to show there are consequences for not paying attention.
As Baxter was learning, so were we.
One lesson for me was that my definition of off-leash changed to be leash dragging.
We dropped the leash rather than unclipping it. Eventually, we got a long training leash that Baxter dragged behind him. feeling it behind him seemed to remind him to pay attention to us.
Stepping on the leash every so often helped to reinforce the boundaries of our comfort zone. Plus, in worst case scenarios—and they did happen—it gave us something to grab.
Off-leash hiking group
At the conclusion of our training classes, we joined our trainer’s off-leash hiking group.
See our posts:
Off-leash hiking with your dog.
More safety suggestions for off-leash hiking
At every hike for a year, Baxter dragged his long training line behind him. many of the time it was much more about my comfort than his obedience, although every so often his confident, independent, sniffy sides came out. As my confidence grew, I eventually let him go completely leash free.
Στη χειρότερη περίπτωση
Our training was evaluated a few months ago when my worst-case scenario happened. A deer bounded across the path while we were hiking. three dogs took off, Baxter among them.
Baron the German shepherd came back in less than a minute. Kaylie the border collie was back in 5.
Baxter was gone for 15 minutes. A very looooong 15 minutes.But, he came back!
On a trail he wasn’t very familiar with, he found his way back to where he’d left me. For me, that showed the strength of the bond that we’ve built … and that we need to continue to work on obedience and recall.
We’ve become regulars in the hike group, and Baxter loves hiking with his friends. He bounds to the car, stares fixedly out the front window as we roll along and whines as if to say, “Are we there yet?”
His delight is incentive enough for me to keep working at our off-leash training.
OK, how about the rest of you?
What have been your challenges with off-leash training?
Any suggestions to share? Ενημερώστε μας στα σχόλια!
Σχετικές αναρτήσεις:
What to do if your canine runs away
Stop your canine from pulling on the leash
Reasons to purchase a canine backpack
Julia Preston writes for That Mutt about canine behavior and training, working dogs and life on her farm in Ontario, Canada. She has a sweet, laid-back boxer mix named Baxter. She is also a blogger at Home on 129 Acres where she writes about her adventures of country living and diy renovating.